موفقیت چیست؟

موفقیت از آن جنس کلماتی است که برای هر کسی ممکن است تعریف متفاوتی داشته باشد، اما اجازه دهید امروز با هم کمی راجع به مفهوم موفقیت صحبت کنیم. حداقل حسی که کلمه موفقیت به هر یک از ما می دهد، حسی مثبت است و وعده ای که پشت کلمه موفقیت وجود دارد خبر از یک اتفاق خوب و خوشایند دارد.

امروز به هیچ وجه قصد ندارم با شما از مفاهیم علمی و کلیشه ای در موفقیت صحبت کنم، فکر می کنم در کنار بررسی مفهوم موفقیت البته از دیدگاه خودم، نوشتن راجع به افراد موفق و روایت گری از تجارب موفقیت انسان هایی که از جنس خود ما هستند هم برای هر یک از ما بتواند دلچسب تر و قابل لمس تر باشد.

همین امروز در جایی خواندم که میزان موفقیت با جایگاهی که هستی سنجیده نمی شود بلکه با سختی هایی که در مسیر پشت سر گذاشته ای تا به موفقیت برسی سنجیده می شود. این جمله مرا به فکر برد و فکر کردم چقدر عمیق به مفهوم موفقیت نگاه کرده است و چقدر می تواند کمک کند تا به راحتی موفقیت های کوچک و بزرگ دیگران را نادیده نگیریم.

موفق های وطنی

فکر کردم شاید نوشتن از افرادی که در مسیر موفقیت هستند و برای رسیدن به اهداف شان در حال تلاش، بتواند متفاوت تر و موثرتر باشد. قطعا در سراسر اینترنت داستان موفقیت افراد مشهور و چهره های بین المللی را می شود پیدا کرد اما من امروز قصد دارم با شما از شخصیت های موفقیت وطنی که گاهی چهره هستند و گاهی هم نه بنویسم. پس با اثر مثبت از جنس ایرانیش همراه باشید.

نگاهی از بیرون به محمد پیام بهرامپور

امروز کارهایی را انجام می دهم که دیگران حاضر نیستند انجام دهند، تا فردا کارهایی را انجام دهم که دیگران قادر نیستند انجام دهند.

جمله بالا شعار زیبایی است که همیشه از زبان محمد پیام بهرامپور یکی از اساتید موفق کشورمان در حیطه آموزش مهارت های ارتباطی می شنوید. البته این جمله برای محمدپیام بهرامپور تنها یک شعار تبلیغاتی زیبا نیست، بلکه اگر او و فعالیت هایش را دنبال کنی، متوجه می شوی که دائما در حال زندگی کردن این جمله زیبا است.

محمدپیام بهرامپور متولد دی ماه 1371 است و از سال 91 یا شاید هم 92 فعالیت های آموزشی خود را آغاز کرده است و امروز وب سایت او و دوره های آموزشیش یکی از محبوب ترین های ایران است و صاحب یکی از مجموعه های آموزشی پر طرفدار در سراسر ایران است.

فقط کافی است چندتا از کتاب هایی که پیام بهرامپور در کلاس هایش معرفی می کند را بخوانید و کمی با شخصیت او آشنا شوید تا به خوبی متوجه شوید که او کتاب ها و آموزش هایش را به خوبی زندگی می کند و تنها یاد نمی گیرد. شاید یکی از علل موفقیت او را بتوان به کار گیری آموزش ها و مطالعاتش در زندگی شخصیش دانست.

نگاهی از بیرون به سامان الهی زاده

سامان پسر خوش صحبتی است که در یک حادثه توانایی راه رفتن را از دست داده است و ویلچر نقش پاهای او را ایفا می کنند. پسری که رسالتش در زندگی آن است که به دیگران کمک کند تا حال بهتری داشته باشند. او از سخنران های انگیزشی کشورمان است که آنقدر هدفش برایش اهمیت دارد که تمام سختی های مسیر را به جان می خرد و به جای انتخاب یک زندگی بی دغدغه که هیچ کس هم نمی تواند به آن خورده ای بگیرد، انتخابش رسیدن به هدف های بزرگ و رشد است و بس.

نگاهی از بیرون به احد عظیم زاده

سلطان تجارت فرش ایرانی شاید لقبی مناسب برای احد عظیم زاده باشد.

احد عظیم زاده در کلاس اول پدرش را از دست می دهد و مجبور می شود که از کودکی به سختی کار کند. او معتقد است که از صفر شروع نکرده بلکه از زیر صفر شروع کرده است. او خود را فردی نترس و عاشق ریسک می داند. احد عظیم زاده نماد یک انسان موفقی است که با تلاش و استواری در مسیر توانسته است به آنچه که برای او موفقیت تعریف می شده است برسد.

نگاه سارا یوسفی به موفقیت

من سارا یوسفی هستم و همانطور که در صفحه درباره من برای تان بیشتر از خودم نوشتم امکان دیدن ندارم و دیدن را در کنار ندیدن تجربه کردم و از سن 21 سالگی به طور کامل بیناییم را از دست دادم و نابینا شدم.

شاید بدک نباشد کمی دیدگاه خودم راجع به موفقیت را برای تان بنویسم.

به نظر من موفقیت از آن جنس کلمات و احساساتی است که در مسیر رسیدن به هدف مرا خیلی بیشتر به وجد می آورد و زمانی که به هدف مورد نظر و موفقیتی که به دنبالش بوده ام می رسم، معمولا احساس خاصی ندارم و با خودم فکر می کنم کار خاصی نکرده ام و اینجا برای من کم است و هدف بعدی را مشخص می کنم. اما اگر بخواهم از دیدگاه خودم موفقیت را تعریف کنم می توانم بگویم موفقیت برای من داشتن حال درونی خوب است و بس. اما حال درونی خوب هم شاید خودش نیاز به توضیح داشته باشد.

من فکر می کنم یکی از عوامل رسیدن به حال خوب و داشتن احساس خوشبختی و موفقیت لذت بردن در لحظه از زندگی است. چیزی که در فرهنگ ما آنطور ها که باید از بچگی یادمان نمی دهند و همیشه ما را با رویای رسیدن به یک روز خوب که خیلی هم مشخص نیست کی و کجا هست بزرگ مان می کنند.

چند درصد ما از رشته تحصیلی که در آن تحصیل کرده ایم لذت برده ایم؟

چند درصد ما با لذت و یک حال خوب در محل کارمان حاضر می شویم و از انجام وظایف شغلی خود کیف دنیا را می بریم؟

چقدر پیش آمده است که صبح با کلی اشتیاق برای انجام کارهای روزانه بیدار شویم و از تک تک لحظاتی که داریم کار می کنیم غرق لذت شویم؟

این روزها افراد چقدر از کنار هم بودن ها حس خوشبختی دارند و به دنبال رویاهای فردا، امروز را از دست نمی دهند؟

به نظر من داشتن احساس خوشبختی یکی از بزرگترین موفقیت هایی است که هر انسانی می تواند به آن دست یابد و رسیدن به حس خوشبختی خیلی هم دور نیست.

موفقیت های کاذب

به نظر من برای رسیدن به موفقیت فقط کافی است یاد بگیریم انتخاب هایی داشته باشیم که از آنها لذت ببریم و تسلیم انتخاب عرف و جامعه برای سبک زندگی مان نشویم و همچنین سعی نکنیم با خودخواهی انتخاب های مان را به دیگران تحمیل کنیم.

اجازه دهید واضح تر با هم صحبت کنیم. سعی کنید پدر و مادر خودخواهی نباشید که ناخودآگاه دوست دارد فرزندش در رشته ای تحصیل کند که خودمان آرزوی تحصیل در آن را داشته ایم و یا چون خواندن فلان رشته در فلان دانشگاه این روزها کلاس دارد و ما احساس غرور می کنیم که فرزندمان فلان رشته در فلان دانشگاه را می خواند، با بهانه هایی مثل اینکه من صلاح تو را می خواهم و مسیر موفقیتت این است فرزندمان را مجبور نکنیم تا یک عمر در مسیری حرکت کند که تنها آرزوی ما بوده است و نه علاقه او.

هرچند خیلی اوقات هم خود ما تسلیم آنچه که در جامعه عرف است و به نظر می رسد بهتر است می شویم و رسیدن به موفقیت قلبی را از خودمان دریغ می کنیم.

مثلا زمانی داشتن مدرک دانشگاهی و طی کردن مدارج علمی در کشور ما یک ارزش شده بود و تب آن همه را گرفته بود. در نتیجه کلی تحصیل کرده در جامعه می دیدیم که مهارت های لازم برای حضور در بازار کار و یا گاهی داشتن یک زندگی شخصی همراه با آرامش را نداشتند و تنها درس خوانده بودند و موفقیت های علمی بی شمار را یدک می کشیدند.

یادم می آید در دانشگاه من دوستان زیادی داشتم که هیچ علاقه ای به رشته تحصیلی شان نداشتند و از آن لذت نمی بردند اما این مسیر را تا ارشد و دکترا فقط به آن دلیل که به درس خواندن علاقه داشتند، ادامه می دادند.

رمز ساده موفقیت

برای رسیدن به موفقیت باید با خودمان صادق باشیم و بدانیم چه چیزی حال ما را خوب می کند و آنقدر به آن علاقه داریم که حاضریم برای آن سختی بکشیم و کارهایی را انجام دهیم که دیگران حاضر نیستند انجام دهند.

چه هدفی است که حتی از سختی های مسیر هم لذت می بریم و مشکلات در راه باعث نمی شوند آن را رها کنیم.

فکر کردن به رسیدن به کدام نقطه است که می تواند در ما شوق و انرژی لازم برای تلاش کردن را ایجاد کند.

شاید بعد از پیدا کردن آنچه که واقعا در ما اشتیاق برای رسیدن را ایجاد می کند، قدم بعدی پذیرفتن این موضوع است که موفقیت و رسیدن به هدف یک شبه به دست نمی آید و برداشتن قدم های کوچک اما پیوسته است که می تواند ما را به آنچه که می خواهیم برساند.

برای آشنایی بیشتر با اثر بزرگی که گام های کوچک در رسیدن به موفقیت دارند پیشنهاد می کنم کتاب اثر مرکب از دارن هاردی را مطالعه کنید.

تصورات غلط درباره موفقیت

پسری را تصور کنید که به موسیقی علاقه مند است و تمام زمان خود را برای تمرین و دست و پنجه نرم کردن با سازش می گذارد. در مقابل پدری که مدام او را سرزنش می کند و معتقد است از مطربی نون و آب در نمی آید.

تصور غلط آن پدر این است که موسیقی راه مناسبی برای کسب درآمد نیست و احتمالا پسرش برای موفقیت و آدم حسابی بودن نیاز دارد تا یا در شغلی آزاد مشغول شود و یا تحصیلات عالیه داشته باشد حتی اگر به آن علاقه ای نداشته باشد. اما واقعیت این است که اگر در مسیری قدم بگذاریم که برای ما ارزشمند باشد و برایش تلاش کنیم می توانیم به موفقیت حتی مالی هم برسیم.

گاهی اوقات هم فکر می کنیم موفقیت یعنی آنچه که جامعه برای رسیدن به آن بایستد و برای ما کف بزند و همین تصور غلط کلی جوان را پرورش می دهد که بدون آنکه احساس خاصی به مسیری که در آن حرکت می کنند داشته باشند راهی را انتخاب می کنند و به پیش می روند. شاید دختری که تا مقطع دکترا بدون علاقه رشته ی نرم افزار را می خواند در هنری مثل نقاشی احساس بهتری داشته باشد و بتواند موفقیت بیشتری کسب نماید.

البته مطالب این مقاله به این معنی نیست که تحصیل چیز بدی است و یا دانشگاه رفتن موفقیتی به همراه ندارد، تنها می خواهم بگویم که موفقیت آرمان های جامعه ای مدرک گرا نیست و کسی که به مدارج بالای علمی هم می رسد تنها اگر از مسیری که در آن قرار دارد احساس لذت کند موفقیت را تجربه کرده است و در پایان مسیر زندگی اگر به عقب که برمی گردیم لبخند بزنیم و از راهی که پیموده ایم رضایت داشته باشیم، روزهایی سرشار از موفقیت را تجربه کرده ایم.

نظر شما چیست؟ شما موفقیت را در چه می بینید؟